Εξαιρετικό βιβλίο! Ό,τι και να πω θα ειναι λίγο... Γυρίζει τον αναγνώστη πίσω στην παιδική ηλικία, στην εποχή της αθωότητας και τον κάνει να ταυτιστεί με τους ήρωες, αναπόφευκτα. Τόσο γλυκό βιβλίο... Το έβαλα στην καρδιά μου πριν ακόμη το διαβάσω!

Ένα μικρό διαμαντάκι, που προλείανε το έδαφος για να βγει ο Ζουργός που λάτρεψα. Μια παρέα παιδιών με τις κόντρες, τις αντιζηλίες, τα καμώματα, τις ζαβολιές, τις πονηριές τους. Ένα ταξίδι στο 1974 και στη Χούντα, στην καταπάτηση της Κύπρου, στην επιστράτευση. Τα γεγονότα και η ζωή μέσα από τα μάτια των παιδιών που βρίσκονται στην προεφηβική και στην εφηβική ηλικία. Γιατί φεύγουν οι μεγάλοι, πού είναι η Κύπρος για την οποία λένε όλοι, τι δείχνει η τηλεόραση και το ραδιόφωνο γι' αυτά τα γεγονότα.
Ξετρελάθηκα γιατί είχε τέτοιες εικόνες, διαλόγους και στιγμιότυπα που νόμιζα ότι ξαναζούσα τα παιδικά μου χρόνια στο δικό μου χωριό. Η μάνα να γκρινιάζει για τα μικυμάους, οι υποχρεωτικές ξάπλες τα μεσημέρια, που ο κόσμος ησυχάζει και δεν μπορεί να ακούει τις φωνές μας («ξαπλώστε και μην κοιμάστε» όπως γράφει χαρακτηριστικά), τα παιχνίδια στο ηρώο και στην εκκλησία, οι τσακωμοί μας, οι κόντρες μας, τα πειράγματά μας, η σαλάτα στο τραπέζι...
Παραλίγο να κλάψω με την ομορφιά και την "αθωότητα" εκείνης της εποχής, που τόσο μα τόσο ωραία και ανάγλυφα δίνει ο συγγραφέας. Τι να πω, δεν έχω λόγια. Καταπληκτικό και αγαπησιάρικο βιβλίο. Απίστευτη η τελευταία πρόταση του αποχαιρετισμού του ήρωα του βιβλίου στην κοπέλα που του εμφύσησε ανομολόγητη αγάπη: «το χέρι της ζυμάρι με βρόχινο νερό». ΟΚ παιδιά ο τύπος ξανάγραψε.